Typisch SU
Door: Annerieke
Blijf op de hoogte en volg Annerieke
25 Maart 2014 | Suriname, Paramaribo
Halloooo,
Even wat typische Surinaamse dingetjes op een rijtje:
Hoe gaat het? Dat is een zin die ik gemiddeld vijftig keer per dag hoor. Het is een standaardzin van iedere Surinamer. Het antwoord is vaak: rustig of goed of prima. Maar soms lopen ze ook gewoon door. Het gaat erom dat ze het vragen, het antwoord is niet belangrijk. Maar ik wil ook weleens weten hoe het met jullie allemaal gaat. Ik zie dat mijn verslag veel gelezen wordt. Maar door wie dan allemaal? Ik ben zo benieuwd.
Iedereen wordt aangesproken met 'mijn schat' of 'poppetje'. Het maakt niet uit wie het is. Of je diegene kent of niet. De waarde van deze woorden kennen ze niet. Wij zijn gewend dat we niet tegen iedereen 'schat' zeggen. Maar hier is dat heel normaal.
Suriname is een mannenland. De man is belangrijk en heeft alles voor het zeggen. Mannen mogen meerdere vrouwen hebben maar andersom niet. Mannen mogen naar iedere vrouw fluiten, toeteren, roepen of wat dan ook. En als we dan niets terug zeggen of niet zwaaien blijven ze schreeuwen totdat ze ook maar een klein beetje aandacht hebben gehad. Ze zijn echt brutaal. Zaterdag had ik gezellig een dagje met Paulien alleen. We zijn lekker de stad in gegaan. Lekker langs het water gelopen en op terrasjes gezeten. Op een gegeven moment liepen we aan de weg. En van de 50 auto's die passeerden hebben er zeker 45 auto's wat van zich laten horen. De inzittenden dan. Fluiten, om nummers vragen, vragen of ze met ons mochten praten, vragen of we met hun wilden daten en ga zo maar door. We werden er bijna gek van. Maar na zes weken ga je er niet meer op in. We lachen een keer en lopen gewoon door. Maar sommigen zijn zo brutaal dat ze gewoon achter je aan lopen. Ach ja we zien het maar als een compliment.
Zelfs politieagenten die aan het bewaken zijn of met de grootste criminelen in het ziekenhuis zijn proberen te flirten en aandacht te krijgen. Een agent die dienst had vroeg zaterdag of we even met hem wilde praten omdat we prachtige Nederlandse dames waren. Nee dank u meneer, gaat u maar verder met uw werk.
Veel vrouwen doen van alles met hun kapsel. Van blond vlechten tot enorme dreadlocks. Hun haren zijn heel anders dan die van ons. Veel stugger en droger dus ze kunnen er ook van alles mee. Ze kunnen een vlecht de hele dag laten zitten zonder elastiek erin. Enorme gedraaide punten recht overeind op hun hoofd, vlechtjes in alle modellen, vier staarten op hun hoofd. Je kan het zo gek niet bedenken. En wil me integreren dus het was de hoogste tijd om mijn Nederlandse kapsel eens te veranderen naar een Surinaams model. Vrijdag met Mirjam en Sybrigje naar de kapsalon gefietst en daar hebben ze mijn haren ingevlochten. Wat ontzettend lelijk was mijn eerste reactie. maar later vond ik het wel leuk. Het zit heerlijk. Maar nu gaat het een beetje jeuken. En een aantal elastiekjes waren gebroken. Dus een collega op het werk heeft in twee tellen weer even een paar vlechten gevlochten en nu zat het weer netjes. Ben benieuwd of ik morgenavond nog die vlechtjes in heb. Het lijkt net een zon die op mijn hoofd staat. De volgende keer maar een ander model proberen dan.
Alle auto's zijn automaat. Dat moet hier ook wel. Er zijn geen snelwegen o.i.d. Iedereen gast en remt, gast en remt, toetert een keer en geeft weer een straal gas. Op een drukke weg je auto ineens de weg opgooien is heel normaal. Je toetert een keer zodat de anderen het weten en je scheurt weer verder. In het begin best eng dus. Maar nu durven we er zelfs doorheen te fietsen dus het is een proces van gewenning. De meeste Surinamers durven niet eens te fietsen. Ze zijn bang voor de auto's en voor de enorme gaten en kuilen in de weg.
Achter elke zin zeggen ze 'hoor' of 'toch'. Waarom geen idee. Zelf weten ze het ook niet. En nog een paar woordjes die ze vaak zeggen maar zelf niets eens weten waarom ze het zeggen.
Surinamers zijn in het begin heel nors en stug. Maar na verloop van tijd gaat dat over. Aan collega's moet je je altijd voorstellen anders gaan ze nooit aardig tegen je doen. Als ze je eenmaal mogen worden ze heel handtastelijk. Knuffelen en je aanraken enz.. Veel collega's in het ziekenhuis en mensen op straat zie je knuffelen maar dat betekend niet veel. Ze hebben veel oppervlakkige contacten.
Ik verbaas me elke keer weer over het geluid wat Surinamers kunnen produceren. Ze praten hard, lachen enorm hard en schreeuwen bij verdriet. Soms lijkt het net of er iets enorms aan de hand is maar dan staan er gewoon twee collega's te babbelen en te lachen. Of het aandacht is of niet weet ik niet. Iedereen doet het dus ze zijn het gewend.
In Suriname zijn veel Casino's. Waarom weet ik niet want de gemiddelde inwoner is niet echt rijk. De meeste hotels hebben wel een eigen casino.
Het eten is hier zo lekker. Ik mis de bloemkool en bonen van mijn moeder totaal niet. Ze eten veel rijst en laat ik daar net zo dol op zijn. Suriname staat bekend om de heerlijke roti, bami, nasi, kouseband, geraspte gebakken aardappels en vooral de pepers. Maar dat eten wij dan weer niet. Er zijn hier veel Hindoestanen en die mogen geen rund- en varkensvlees eten dus het is hoofdzakelijk kip wat we eten.
Het weer is ook apart. Het is altijd warm. Het kan zo ineens enorm hard regenen. Dan denk ik 'Heerlijk misschien koelt dat wat af'. Maar elke keer hou ik mezelf voor de gek want dat doet het niet. Het regent dan niet zachtjes maar enorm hard. We moeten dan echt schuilen en vijf minuten later schijnt de zon weer. Door de hitte heb ik vaak hoofdpijn maar dat heb ik er wel voor over. Bruin ben ik nog niet echt. Als het echt warm is ben ik aan het werk. Maar ik wil in juli natuurlijk wel laten zien dat ik in een warm land heb gewoond dus moet nog wel even wat uurtjes zon gaan pakken.
Op dit moment weet ik niet echt meer dingen. Als ik wat weet zal ik dat de volgende keer vertellen. De volgende keer zal ik weer wat van het ziekenhuis vertellen.
Wel heb ik een raadsel wat wij niet snapten. Maar misschien weer één van jullie het.
Gisteren kwam er met spoed een vrouw binnen. Ze was enorm aan het vloeien. Het bleek dat die vrouw een miskraam had gehad en drie weken geleden gecuretteerd was bij een of andere Chinese huisarts. (kindje was weggehaald) Maar nu was ze spontaan gaan vloeien. Van de arts moest ik een katheter inbrengen om urine op te vangen voor onderzoek. Ik wilde beginnen toen er van alles uit kwam. Het leek wel dat haar hele baarmoeder naar buiten kwam. Maar dat waren dus waarschijnlijk nog resten van het kindje of de placenta. Later heb ik toch urine kunnen opvangen en gelijk een zwangerschapstest gedaan. Deze was positief. Hoe kan dit nou? Die vrouw bleek dus zwanger te zijn terwijl haar kindje weg was gehaald. De arts wist het ook niet. Het moet buitenbaarmoederlijk zijn geweest of die arts had helemaal niets weggehaald. Want van resten wordt een zwangerschapstest niet positief volgens de arts. Ze is overgebracht maar ben nog steeds benieuwd wat er in dat lichaam allemaal is gebeurt. Wie o wie kan mij helpen?
Dag allemaal. Tot de volgende keer.
Annerieke
Even wat typische Surinaamse dingetjes op een rijtje:
Hoe gaat het? Dat is een zin die ik gemiddeld vijftig keer per dag hoor. Het is een standaardzin van iedere Surinamer. Het antwoord is vaak: rustig of goed of prima. Maar soms lopen ze ook gewoon door. Het gaat erom dat ze het vragen, het antwoord is niet belangrijk. Maar ik wil ook weleens weten hoe het met jullie allemaal gaat. Ik zie dat mijn verslag veel gelezen wordt. Maar door wie dan allemaal? Ik ben zo benieuwd.
Iedereen wordt aangesproken met 'mijn schat' of 'poppetje'. Het maakt niet uit wie het is. Of je diegene kent of niet. De waarde van deze woorden kennen ze niet. Wij zijn gewend dat we niet tegen iedereen 'schat' zeggen. Maar hier is dat heel normaal.
Suriname is een mannenland. De man is belangrijk en heeft alles voor het zeggen. Mannen mogen meerdere vrouwen hebben maar andersom niet. Mannen mogen naar iedere vrouw fluiten, toeteren, roepen of wat dan ook. En als we dan niets terug zeggen of niet zwaaien blijven ze schreeuwen totdat ze ook maar een klein beetje aandacht hebben gehad. Ze zijn echt brutaal. Zaterdag had ik gezellig een dagje met Paulien alleen. We zijn lekker de stad in gegaan. Lekker langs het water gelopen en op terrasjes gezeten. Op een gegeven moment liepen we aan de weg. En van de 50 auto's die passeerden hebben er zeker 45 auto's wat van zich laten horen. De inzittenden dan. Fluiten, om nummers vragen, vragen of ze met ons mochten praten, vragen of we met hun wilden daten en ga zo maar door. We werden er bijna gek van. Maar na zes weken ga je er niet meer op in. We lachen een keer en lopen gewoon door. Maar sommigen zijn zo brutaal dat ze gewoon achter je aan lopen. Ach ja we zien het maar als een compliment.
Zelfs politieagenten die aan het bewaken zijn of met de grootste criminelen in het ziekenhuis zijn proberen te flirten en aandacht te krijgen. Een agent die dienst had vroeg zaterdag of we even met hem wilde praten omdat we prachtige Nederlandse dames waren. Nee dank u meneer, gaat u maar verder met uw werk.
Veel vrouwen doen van alles met hun kapsel. Van blond vlechten tot enorme dreadlocks. Hun haren zijn heel anders dan die van ons. Veel stugger en droger dus ze kunnen er ook van alles mee. Ze kunnen een vlecht de hele dag laten zitten zonder elastiek erin. Enorme gedraaide punten recht overeind op hun hoofd, vlechtjes in alle modellen, vier staarten op hun hoofd. Je kan het zo gek niet bedenken. En wil me integreren dus het was de hoogste tijd om mijn Nederlandse kapsel eens te veranderen naar een Surinaams model. Vrijdag met Mirjam en Sybrigje naar de kapsalon gefietst en daar hebben ze mijn haren ingevlochten. Wat ontzettend lelijk was mijn eerste reactie. maar later vond ik het wel leuk. Het zit heerlijk. Maar nu gaat het een beetje jeuken. En een aantal elastiekjes waren gebroken. Dus een collega op het werk heeft in twee tellen weer even een paar vlechten gevlochten en nu zat het weer netjes. Ben benieuwd of ik morgenavond nog die vlechtjes in heb. Het lijkt net een zon die op mijn hoofd staat. De volgende keer maar een ander model proberen dan.
Alle auto's zijn automaat. Dat moet hier ook wel. Er zijn geen snelwegen o.i.d. Iedereen gast en remt, gast en remt, toetert een keer en geeft weer een straal gas. Op een drukke weg je auto ineens de weg opgooien is heel normaal. Je toetert een keer zodat de anderen het weten en je scheurt weer verder. In het begin best eng dus. Maar nu durven we er zelfs doorheen te fietsen dus het is een proces van gewenning. De meeste Surinamers durven niet eens te fietsen. Ze zijn bang voor de auto's en voor de enorme gaten en kuilen in de weg.
Achter elke zin zeggen ze 'hoor' of 'toch'. Waarom geen idee. Zelf weten ze het ook niet. En nog een paar woordjes die ze vaak zeggen maar zelf niets eens weten waarom ze het zeggen.
Surinamers zijn in het begin heel nors en stug. Maar na verloop van tijd gaat dat over. Aan collega's moet je je altijd voorstellen anders gaan ze nooit aardig tegen je doen. Als ze je eenmaal mogen worden ze heel handtastelijk. Knuffelen en je aanraken enz.. Veel collega's in het ziekenhuis en mensen op straat zie je knuffelen maar dat betekend niet veel. Ze hebben veel oppervlakkige contacten.
Ik verbaas me elke keer weer over het geluid wat Surinamers kunnen produceren. Ze praten hard, lachen enorm hard en schreeuwen bij verdriet. Soms lijkt het net of er iets enorms aan de hand is maar dan staan er gewoon twee collega's te babbelen en te lachen. Of het aandacht is of niet weet ik niet. Iedereen doet het dus ze zijn het gewend.
In Suriname zijn veel Casino's. Waarom weet ik niet want de gemiddelde inwoner is niet echt rijk. De meeste hotels hebben wel een eigen casino.
Het eten is hier zo lekker. Ik mis de bloemkool en bonen van mijn moeder totaal niet. Ze eten veel rijst en laat ik daar net zo dol op zijn. Suriname staat bekend om de heerlijke roti, bami, nasi, kouseband, geraspte gebakken aardappels en vooral de pepers. Maar dat eten wij dan weer niet. Er zijn hier veel Hindoestanen en die mogen geen rund- en varkensvlees eten dus het is hoofdzakelijk kip wat we eten.
Het weer is ook apart. Het is altijd warm. Het kan zo ineens enorm hard regenen. Dan denk ik 'Heerlijk misschien koelt dat wat af'. Maar elke keer hou ik mezelf voor de gek want dat doet het niet. Het regent dan niet zachtjes maar enorm hard. We moeten dan echt schuilen en vijf minuten later schijnt de zon weer. Door de hitte heb ik vaak hoofdpijn maar dat heb ik er wel voor over. Bruin ben ik nog niet echt. Als het echt warm is ben ik aan het werk. Maar ik wil in juli natuurlijk wel laten zien dat ik in een warm land heb gewoond dus moet nog wel even wat uurtjes zon gaan pakken.
Op dit moment weet ik niet echt meer dingen. Als ik wat weet zal ik dat de volgende keer vertellen. De volgende keer zal ik weer wat van het ziekenhuis vertellen.
Wel heb ik een raadsel wat wij niet snapten. Maar misschien weer één van jullie het.
Gisteren kwam er met spoed een vrouw binnen. Ze was enorm aan het vloeien. Het bleek dat die vrouw een miskraam had gehad en drie weken geleden gecuretteerd was bij een of andere Chinese huisarts. (kindje was weggehaald) Maar nu was ze spontaan gaan vloeien. Van de arts moest ik een katheter inbrengen om urine op te vangen voor onderzoek. Ik wilde beginnen toen er van alles uit kwam. Het leek wel dat haar hele baarmoeder naar buiten kwam. Maar dat waren dus waarschijnlijk nog resten van het kindje of de placenta. Later heb ik toch urine kunnen opvangen en gelijk een zwangerschapstest gedaan. Deze was positief. Hoe kan dit nou? Die vrouw bleek dus zwanger te zijn terwijl haar kindje weg was gehaald. De arts wist het ook niet. Het moet buitenbaarmoederlijk zijn geweest of die arts had helemaal niets weggehaald. Want van resten wordt een zwangerschapstest niet positief volgens de arts. Ze is overgebracht maar ben nog steeds benieuwd wat er in dat lichaam allemaal is gebeurt. Wie o wie kan mij helpen?
Dag allemaal. Tot de volgende keer.
Annerieke
-
26 Maart 2014 - 00:05
Gerben:
Ieuw! Wat raar! Is ze toevallig niet opnieuw alweer zwanger? Het zijn net konijnen daar ;) -
26 Maart 2014 - 00:08
Lyanne Beldman:
Hee, heb gegoogeld, maar dat schijnt normaal te zijn tot na 3 weken.
Jullie genieten echt maximaal daar he! :) Veel plezier daar nog! -
26 Maart 2014 - 05:32
Carmen:
Hoi schatje,
Het kan een tweeling zijn geweest.
Kus Carm -
26 Maart 2014 - 07:47
Jeanine:
Hejj niggie!!
Ik ben één van jouw standaard blog volgers!
Vind het erg interessant wat je allemaal meemaakt.
En wat schrijf je ontzettend leuk.
Vaak zie ik precies voor me wat je hebt meegemaakt, zo duidelijk en speels beschrijf je het allemaal.
Wens je nog heeel veel plezier en leerzame momenten daar!!
En natuurlijk een mooi bruine huid zodat je hier straks in NL ok net zoveel mannelijke aandacht krijgt;)
Lfs Jeanine! -
26 Maart 2014 - 08:01
Maaike:
Hoi,
Ik lees je meeste blogs wel. Erg leuk en herkenbaar allemaal:)
Wil je na je stage nog wel naar huis?
-
26 Maart 2014 - 08:47
Bertine:
Hoi Ann,
Ook ik lees elke keer jouw blog. Ik geniet van je verhalen.
Geniet van deze geweldige periode.
En het Surinaamse eten is goed in Nederland te maken hoor.
Mn vader verkoopt zelfs kant en klare roti. Mmmhhh
Liefs bertine -
26 Maart 2014 - 11:02
Mar!!:
He Riekje,
Gisteren onze vakantie naar jou geregeld! Zoooooon zin in!!!
Om met eigen ogen jouw land te bekijken.
Elke keer zie ik er naar uit om je verslag te lezen.
Ik zie je als zuster door dat ziekenhuis lopen.
En op je fiets crossen door dat gevaarlijke land.
Veel succes nog!!
Groetjes Gerdien en Marijke.
-
26 Maart 2014 - 12:36
Marleen :
Heee Annerieke.
Leuk om jou verslagen te lezen!
Een fijne tijd nog in Suriname :) -
26 Maart 2014 - 14:03
Gea:
Hoi, Annerieke
Ik lees ook altijd jou berichtjes erg leuk.
En ik denk ook dat de vrouw zwanger is van een tweeling en dat er 1 is afgestorven en de ander zit er nog.
Maar wel raar hoe ze daar mee om gaan.
Veel plezier verder en doe voorzichtig !!
Groetjes De Hopjes
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
