Sweet Goodbyes...

Dag lieve mensen,

Inderdaad... de tijd van afscheid nemen is bijna aangebroken. Wat is de tijd snel gegaan. Een jaar geleden heb ik de beslissing genomen om naar Suriname te gaan. Een half jaar lang alles voorbereiden. Al het papierwerk regelen, spullen inkopen en me psychisch voorbereiden op een groot avontuur. Wat vond ik het eng. Naar een land waar ik niets van wist, helemaal aan de andere kant van de oceaan, een andere cultuur, andere mensen. Kortom.. alles zou anders worden in vergelijking met wat ik van Nederland was gewend. Ik zag er als een berg tegenop. Al die verhalen die ik hoorde maakten me nieuwsgierig. Maar de mensen zijn hier zo anders, ik was bang. De mensen zouden niet vriendelijk zijn en zouden ons nog steeds afrekenen over de slavernij. Ik had er niet veel zin in moet ik zeggen. En dan ook nog eens al die eng beesten die hier leven. En hoe moet ik ooit zo lang overleven zonder familie en vrienden. Heel wat uurtjes heb ik gedacht hoe ik het zou gaan doen. Ik had verwacht dat ik na tien weken mezelf elke avond in slaap zou huilen. Maar thuis vinden ze me een klein, afhankelijk meisje. Ik heb nu het bewijs geleverd dat ik best voor mezelf kan zorgen. Ik hoop dat ze straks zeggen: 'Ann die stage heeft je goed gedaan!'.
Vlak voordat ik weg ging had ik natuurlijk nog een bruiloft. Iedereen heb ik nog even kunnen zien. Maar als het dan zo leuk is, hoe moeilijk is het dan om afscheid te nemen. Die avond heb ik mijn eerste tranen gelaten. Daarna was het tijd om mijn koffer in te pakken, laatste dingetjes te regelen en zaterdagochtend moest ik toch echt weg. Voor mijn gevoel heb ik liters gehuild en had ik ogen als rode tomaten.
Maar nu is het alweer tijd om terug te keren naar huis. Vijf onvergetelijke maanden heb ik gehad. Geweldige stage gehad. Ik heb in het ziekenhuis veel gezien en veel mee mogen maken. Ik ben veel mensen leren kennen, hoe langer je er loopt hoe meer mensen je kent en hoe leuker het dan is. Volgende week nog één keer langs het AZP om echt afscheid te nemen. Heel raar om een ziekenhuis achter je te laten waar ik vijf maanden lang gewerkt heb. Maar ik heb geen keuze.
Met de groep is het erg leuk. Ik heb me wel druk gemaakt. Zeven verschillende mensen in één huis... gaat dat goed komen? Maar nog steeds hebben we het leuk met elkaar. Elke dag lachen we samen en genieten we van de laatste dagen. Ook al merk je wel dat het einde genaderd is, iedereen heeft wel zin om naar huis te gaan. Voor even dan. Het liefst gaan we na twee weken weer terug naar SU. Maar dat kan natuurlijk niet. Ik ben bang dat ik de eerste weken echt in een gat val. Een jaar lang ben ik bezig geweest met dit en nu is het voor bij en dan...? Ik ga het land, de cultuur, de mensen, mijn 'vrienden', de groep, de natuur en de heerlijke warme zon missen. Ik vind het heerlijk dat de sfeer zo fijn is. Niets moet, alles mag! No Spang = maak je niet druk, dat is een typische uitspraak. Ik moet weer wennen aan al die rennende mensen, al die planningen, al die zeurende mensen, al die mensen die overal om lopen te stressen.. PPPPffffff ik word er nu al moe van. Het is vast wennen, na een paar weken ben ik vast weer ingeburgerd.
Ik vind het moment op Schiphol zo spannend. Ik wil graag weten wie er allemaal komen en wat er gaat gebeuren. Maar ik moet nog steeds naar mijn moeder luisteren en zij zegt .. Ann je mag niet vragen, laat het als een verassing. Zucht... Wat een heerlijk idee dat ik straks een deur uit kom en jaaaaaaaa daar staan ze allemaal. Alle mensen die me lief en dierbaar zijn. Laat ik er maar niet aan denken.. eerst nog genieten van de laatste dagen. Nog 9 nachtjes slapen.!

Nog een weekje vakantie houden en dan stap ik het vliegtuig in. De tranen biggelen over mijn wangen. Ik zoek mijn stoel op en zie Suriname langzaam onder me verdwijnen. Goodbye SU.. I will come back very soon.

Alle dingen die ik heb mee mogen maken zijn mooie herinneringen. Zoveel mooie momenten en herinneringen liggen in dit land. En vandaar de naam Sweet Goodbyes..!

Ik hoop dat jullie de afgelopen tijd genoten hebben van mijn verslagen. Ik heb mijn best gedaan en geprobeerd de leuke dingen op te schrijven. Zodoende was ik niet de enige die genoot. Vanuit SU is dit mijn laatste verslag. Als ik thuis kom zal ik nog even laten weten hoe het was om afscheid te nemen en hoe het was om iedereen weer te knuffelen.
Ik ga genieten van een week vakantie.
Tot over 10 dagen!

Veel liefs en een dikke kus van mij..!