Een beetje ingeburgerd

Hallo allemaal,

En we zijn alweer bijna een week verder. En nog steeds geniet ik van elke dag. We hebben net het eten op en ik zit lekker buiten een verslagje te schrijven. Het waait en het is best een beetje koud (24 graden). Normaal is dat heerlijk warm maar hier is het overdag zo warm dat we dit gewoon een beetje koud vinden.

Ik hoor van veel mensen dat ze het leuk vinden om mijn verhalen te lezen. Dat vind ik echt super leuk om te horen. Dan doe ik toch al die moeite toch niet voor niets. Nee hoor ik vind het leuk om mijn ervaringen te kunnen delen met jullie. Het leukst vind ik dat mijn moeder ze allemaal verzameld in een hoesje. In tijden van gemis kan ze even lezen hoe erg ik het hier naar mijn zin heb en dat ze zich geen zorgen hoeft te maken. Dus bij deze: Mama het gaat goed met jouw dochter. Ik geniet van alles om me heen en wat ik mee mag maken. Dus maak je geen zorgen. Nog maar een paar maanden dan ben ik weer elke dag bij je. En ik denk ook elke dag aan je hoor.

Het gemis begint een klein beetje te komen. Ik zou het heerlijk vinden iedereen even te zien en te knuffelen. Maar dat is nog lang niet aan de orde. Eerst lekker genieten want dit kan ik nooit meer over doen.

Ik zal even vertellen wat we allemaal hebben gedaan afgelopen week. Vrijdag zijn we naar een dierentuin geweest. Het was een gewone werkdag dus we waren bijna als enige. Echt grappig om dit te zien. Allemaal kleine hokjes met 1 of 2 beesten erin. Veel vogels, wat krokodillen en een tijger en dat was het wel weer. Maar we hebben onwijs veel lol gehad. Als een piranja (kleine krokodil) niet boven het water wil komen gooi je toch gewoon een dikke steen op zijn kop. Maar dat beest geeft geen kik. Jammer want nu hebben we nog geen mooie foto. Het leukste in de dierentuin was de speeltuin. Met z'n allen op de familieschommel. Dat ding is bedoeld voor kinderen maar wij vonden het behoorlijk leuk. Zo hard mogelijk totdat onze benen klem zaten en we er bijna af vlogen. Helaas regende het wel veel dus we moesten elke keer rennen naar een schuilplaats. En wat doe je dan? Ja foto's maken in de gekste posities. Daarna een half uur blaren gelopen en toen hadden we wel een dik diner verdiend bij de Mac. Nog even geshopt en even wat lekker warme chocolademelk met slagroom gedronken bij 't Vat. Heerlijk dagje dus.

Zaterdag zijn we naar de stuwdam van Brocopondo geweest. Onze verhuurder van het huis had een busje gehuurd en wat mensen uitgenodigd. Met een bus vol mensen gingen we op pad. We zouden 8 uur weg maar uiteindelijk was dat dus half 9. Heel gewoon hier in Suriname. Na een lange rit en heel veel lol kwamen we aan bij de dam. Dat was een groot meer. Al het water gaat door een of ander ding en daar wordt alle stroom van Suriname opgewekt. En na die dam begint de rivier van Paramaribo. Prachtig om te zien. Wat verrotte vissersboortjes lagen aan de kant. Puur genieten dus onder het genot van een broodje garnalen (met pepers) en een Baileys met ijs. Op de terugweg zijn we door heel Paramaribo gereden. En dat allemaal in een hobbelbus. Lachen dus. Onderweg kwamen we allemaal kraampjes tegen waar we van alles kochten. Kouseband en vruchten en nog wat eten. geen idee wat het allemaal is maar ik proef alles. Als laatst gingen we naar de plek waar ze mensen cremeren. Een vuurtje maken en de kist erop. Familie zit er de hele avond bij en de volgende ochtend mogen ze het as komen opvegen. Een paar jongens stonden krabben te vangen. Wat een ranzige beesten, en groot jo. Ik ga ze niet meer eten denk ik.
Heel de middag zat iedereen te zuipen in de bus. Die kerels hadden flessen Black Label (whisky) meegenomen, flessen Baileys en een kist vol ijs. Lekker aangeschoten allemaal dus.
Onderweg zagen we zoveel mooie dingen dat ik de halve weg met mijn kop uit het raam hing. Resultaat: gezicht en één arm verbrand. Zag er niet uit dus. Thuis waren we allemaal moe dus na een beetje voetballen was het tijd om te gaan slapen.

De zondagen zijn echt heerlijk. Genieten van de rust. Na de kerk was het zo warm dat we bedachten om even in de zon te zitten. We willen natuurlijk wel laten zien dat we in een warm land zijn geweest. Maar na een paar minuten waren er al een paar dik verkleurd. Dus de zon is toch echt wel een tikkeltje sterker dan we gewend zijn. En ik was weer zo blond geweest om mijn gezicht, armen en nek in te smeren. Maar dan ga je even op de buik liggen dan heb je een witte nek en een rode rug. Niet heel charmant dus. Maar hier kan alles dus maak me nergens druk om. Mirjam heeft van de familie Bijkerk een gitaar mee gekregen dus we hebben gezellig met z'n allen liedjes gezongen. Geeft toch een leuk sfeertje.

Op mijn stage gaat het top. Elke dag gebeuren er wel weer dingen waar ik met grote ogen naar sta te kijken. Zo heb ik deze week een man afgelegd van begin de dertig die iets teveel giftig spul had gedronken, een andere man zien overlijden met een kindje van 8 maanden, veel half levende mensen binnen zien komen, veel grote wonden gezien, veel handelingen gedaan, een net bevallende moeder mogen verzorgen die haar kindje uit de wc pot moest rapen omdat ze niet wist dat ze zwanger was en ik heb veel gelachen. Ik voel me wel op mijn plekje daar tussen al dat bloed en hectiek.
Als hier iemand overlijd kan heel het ziekenhuis dat horen. Het is geen huilen meet wat ze hier doen. Maar het is gewoon schreeuwen en krijsen. En als het een vorm van zelfmoord was wordt en nog weleens gescholden aan het bed van een lijk of als familie boos is om het overlijden. Heel bizar dus.

Morgen nog een dagje werken en dan is het alweer weekend. De dagen vliegen voorbij.

Tot de volgende keer.

Annerieke